Η συσκευασία των τροφίμων αποτελεί βασικό παράγοντα της διατήρησής τους με τέτοιο τρόπο, ώστε ο καταναλωτής να μπορεί να απολαμβάνει αρκετές μέρες μετά την παραγωγή ένα φρέσκο προϊόν που έχει κρατήσει τα θρεπτικά του στοιχεία και εγγυάται την απουσία επικίνδυνων μικροοργανισμών. Εν ολίγοις, η συσκευασία τροφίμων είναι ο μόνος τρόπος να μεταφέρονται τα τρόφιμα σε κάθε περιοχή και να μπορούν αυτά να καταναλωθούν σε διαφορετική στιγμή από την ολοκλήρωση της παραγωγής τους. Στη σωστή και ολοκληρωμένη συσκευασία που πετυχαίνει αυτούς τους στόχους έχουν συμβάλει τα μηχανήματα συσκευασίας, τα οποία αναλαμβάνουν απόλυτα τυποποιημένα πλέον τόσο το τυπικό κομμάτι της συσκευασίας όσο και το αισθητικό, το οποίο περιλαμβάνει την επιλογή του υλικού της συσκευασίας, την επικόλληση ετικετών και γενικά το συνολικό σχεδιασμό του προϊόντος, ώστε αυτό να είναι ελκυστικό στον καταναλωτή. Ένα τρανταχτό παράδειγμα αυτής της διαδικασίας που έχει οδηγήσει στη δημιουργία ενός πλήρως ανταγωνιστικού προϊόντος είναι η τυποποίηση ελαιόλαδου, η οποία χάρη στα υψηλά στάνταρ που έχει καθιερώσει το στέλνει κατευθείαν στις απαιτητικότερες αγορές γευσιγνωσίας σε όλο τον κόσμο.
Η συσκευασία, βέβαια, δεν αφορά μόνο το αισθητικό κομμάτι, το οποίο άλλωστε έχει αναπτυχθεί περισσότερο τα τελευταία χρόνια. Το αισθητικό μέρος σχετίζεται περισσότερο με την προώθηση και τη διαφήμιση του προϊόντος αλλά και το ταξίδι του πέρα από τα σύνορα. Ωστόσο, υπάρχει και ένα άλλο κομμάτι, η εγγυητική λειτουργία της συσκευασίας. Τα μηχανήματα συσκευασίας οφείλουν να τοποθετούν το καθαρό προϊόν μέσα σε τέτοιες συσκευασίες, οι οποίες μπορούν να εγγυηθούν ότι τα χαρακτηριστικά, η σύσταση, η δομή και τα θρεπτικά στοιχεία κάθε τύπου τροφίμου και ποτού θα διατηρηθούν για το χρονικό διάστημα που προβλέπεται.
Για να συμβεί αυτό με τη μέγιστη επιτυχία, προβλέπονται συγκεκριμένοι τύποι συσκευασιών για κάθε τρόφιμο. Γενικά, τα υλικά συσκευασίας είναι το χαρτί, το πλαστικό, το αλουμίνιο και το γυαλί και κάθε ένα συγκεντρώνει διαφορετικά πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, καθώς και δυνατότητες για αποθήκευση διαφορετικών προϊόντων. Έτσι, το χαρτί ή το πλαστικοποιημένο χαρτί χρησιμοποιείται για στερεά τρόφιμα και επιλέγεται χάρη στο μικρό του βάρος, την προσαρμοστικότητά του και το γεγονός ότι δεν επιβαρύνει το περιβάλλον. Από την άλλη, το γυαλί θεωρείται επίσης ένα υλικό που δεν επιβαρύνει το περιβάλλον, όμως έχει ως μειονέκτημα ότι είναι βαρύ και χρησιμοποιείται μόνο για υγρά. Στην ίδια κατηγορία τοποθετείται και το αλουμίνιο, το οποίο έχει ως επιπλέον πλεονέκτημα ότι δεν είναι τόσο βαρύ και εύθραυστο όπως το γυαλί. Έτσι, χρησιμοποιείται κατεξοχήν για τη συσκευασία υγρών και μάλιστα ανθρακούχων, βοηθώντας στη σωστή συντήρησή τους.
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στο πλαστικό, το οποίο χρησιμοποιείται τόσο μόνο του, ως συσκευασία υγρών, όσο και σε συνδυασμό με το χαρτόνι για την αποθήκευση και συσκευασία κυρίως των στερεών τροφίμων. Μεγάλο πλεονέκτημα του πλαστικού, για το οποίο κατά βάση επιλέγεται, είναι η ανθεκτικότητά του και το μικρό του γενικά βάρος. Όμως, δεν μπορεί να παραβλεφθεί το γεγονός ότι επιβαρύνει το περιβάλλον σε μεγάλο βαθμό αλλά και ότι ευνοεί την ανάπτυξη μικροοργανισμών κάτω από ορισμένες συνθήκες, όπως οι υψηλές θερμοκρασίες. Για αυτό το λόγο, επιλέγεται κυρίως για προϊόντα που δεν είναι τόσο ευπαθή, όπως το νερό.
